Σάββατο 20 Μαρτίου 2010

«Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία»


«Ὁσία Μαρία Αἰγυπτία» «Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία»

Σήμερα, τήν πέμπτη καί τελευταία Κυριακή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἐπιτελοῦμε τήν μνήμη τῆς Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας.

Τίς προηγούμενες Κυριακές, ἑωρτάσαμε δύο μεγάλους φωστῆρες τῆς Ὀρθοδοξίας: τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ καί τόν Ἅγιο Ἰωάννη τῆς Κλίμακος. Καθένας ἀπό αὐτούς τούς Πατέρες μᾶς ἄφησε γραπτῶς ὅλα αὐτά πού πρέπει νά κάνουμε γιά νά φθάσουμε στήν τελειότητα, ἡ ὁποία συνίσταται στήν Ἀνάσταση μέ τόν Χριστό, ὅπου μόνο ὁ Σταυρός μπορεῖ νά μᾶς ὁδηγήσει, αὐτός ὁ Σταυρός πού ἑορτάζουμε στή μέση τῆς Τεσσαρακοστῆς καί ὁ ὁποῖος πρέπει νά βρίσκεται στό κέντρο τῆς ζωῆς μας.

Αὐτή τήν τελευταία Κυριακή, ἡ Ἐκκλησία δέν μᾶς παρουσιάζει πλέον κάποια διδασκαλία, ἀλλά ἕνα παράδειγμα. Ὅλη αὐτή ἡ διδασκαλία τῶν Πατέρων, βλέπουμε νά γίνεται πράξη στό πρόσωπο τῆς ὁσίας Μαρίας καί δέν εἶναι πλέον ἀφηρημένη καί ἀπραγματοποίητη.

Γιατί ἡ ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία ἐπιλέχθηκε ὡς ὑπόδειγμα; Θά μπορούσαμε νά πάρουμε τόν Μέγα Βασίλειον, γιά παράδειγμα, πού προερχόταν ἀπό μία διακεκριμένη οἰκογένεια, εἴχε καλή μόρφωση, ἦταν ἐπίσκοπος κτλ. Οἱ Πατέρες μας δέν ἐπέλεξαν στήν τύχη αὐτήν τήν Ἁγία, ὅπως πρόκειται νά δοῦμε. Ἐπιλέγοντας ἕναν Ἅγιον, ὅπως τόν Ἅγιον Βασίλειον, θά μπορούσαμε νά βροῦ- με δικαιολογίες, προφασιζόμενοι ὅτι ἐμεῖς ἔχουμε ταπεινή καταγωγή, ὅτι δέν ἔχουμε μόρφωση, ὅτι εἴμαστε ἁπλοί λαϊκοί κτλ. Παίρνοντας ἀντίθετα τήν ὁσία Μαρία τήν Αἰγυπτία, κάθε πρόφαση γιά νά δικαιολογήσουμε τήν μετριότητα τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς, αἵρεται.

Αὐτή ἡ Ἁγία δέν ἦταν παρά μιά ἀδύναμη γυναίκα, ἀλλά εἴχε χαρακτήρα ἀνδρι- κό. Ἦταν πόρνη πρίν ἀλλάξει, καί μάλιστα ἡ χειρότερη τῆς Ἀλεξανδρείας. Ἔτσι, τίποτα δέν τήν προδιέθετε ὅτι θά γίνει Ἁγία. Ὅταν ἦταν στήν ἔρημο, τί εἴχε γιά νά τήν καθοδηγῆ στήν πνευματική ζωή; Μήπως ὄμορφες ἀκολουθίες ἤ λειτουργίες, πνευματικά βιβλία, ἀνθρώπινη παρηγοριά καί βοήθεια; Τίποτα ἀπό ὅλα αὐτά! Μέσα σ ́ αὐτή τήν ἀφιλόξενη ἔρημο, δέν ἔβλεπε οὔτε κάν ἄγρια ζῶα! Ζοῦσε ἐντελῶς γυμνή, χωρίς τροφή καί μόνο ἡ Θεία Χάρη τήν στήριζε. Λοιπόν, ἄς μήν προφασιζόμαστε πιά ὅτι δέν μποροῦμε νά πηγαίνουμε τακτικά στίς Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι δέν εἴμαστε μορφωμένοι καί δέν καταλα- βαίνουμε τά ἱερά γράμματα κτλ. Ἡ ὁσία Μαρία γνώριζε τήν Ἁγία Γραφή ἀπ ́ ἔξω, χωρίς νά τήν ἔχει διαβάσει, προσευχόταν ὑπερυψωμένη, χωρίς νά πατᾶ στή γῆ, ἤξερε νά διαβάσει τίς σκέψεις τοῦ Ἁγίου Ζωσιμᾶ, ὁ ὁποῖος τήν εἴχε συ- ναντήσει στό τέλος τῆς ζωῆς της καί στόν ὁποῖον εἴχε ἐξομολογηθεῖ τόν βίο της.

Νά, πού αὐτή ἡ γυναίκα, πού ἦρθε ἀπό τά πιό χαμηλά καί ἀνέβηκε στά πιό ὑψηλά, μᾶς δίνεται σήμερα σάν παράδειγμα. Ἔτσι, ὅλες μας οἱ προφάσεις γιά νά καλύψουμε τήν πνευματική μας ἀταξία δέν εἶναι ὀρθές. Ἄν, λοιπόν, περάσαμε αὐτήν τήν Τεσσαρακοστή στήν νωχέλεια, μέ ποιό δικαίωμα θά

ἑορτάσουμε τήν Ἁγία Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καί ἐπίσης ἐλπίζουμε νά βρε- θοῦμε ἐκεί ὅπου εἶναι ἡ Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία; Ἄς κάνουμε, λοιπόν, μιά προσπάθεια, ὅσο μένει ἀκόμα καιρός – ὄχι μόνο κατά τήν διάρκεια αὐτῆς τῆς Σαρακοστῆς, ἀλλά καί στήν ζωή μας γενικότερα – ὥστε ὁ Κύριος νά μᾶς κατα- τάξει μέ τούς ἐργάτες τῆς ἐνδεκάτης ὥρας καί τά ὄμορφα λόγια τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, πού ἀκοῦμε τό Πάσχα, νά μᾶς ἀγγίξουν:

«Εἴ τις δοῦλος εὐγνώμων, εἰσελθέτω χαίρων εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου αὐτοῦ. Εἴ τις ἔκαμε νηστεύων, ἀπολαυέτω νῦν τό δηνάριον. Εἴ τις ἀπό τῆς πρώτας ὥρας εἰργάσατο, δεχέσθω σήμερον τό δίκαιον ὄφλημα. Εἴ τις μετά τήν τρίτην ἦλθεν, εὐχαρίστως ἑορτασάτω. Εἴ τις μετά τήν ἕκτην ἔφθασε, μηδέν ἀμφιβαλέτω ̇ καί γάρ οὐδέν ζημιοῦται. Εἴ τις ὑστέρησεν εἰς τήν ἐνάτην, προσελθέτω μηδέν ἐνδοιάζων. Εἴ τις εἰς μόνην ἔφθασε τήν ἑνδεκάτην, μή φοβηθῇ τήν βραδύτητα ̇ φιλότιμος γάρ ὤν ὁ ∆εσπότης, δέχεται τόν ἔσχατον καθάπερ καί τόν πρῶτον ̇ ἀναπαύει τόν τῆς ἐνδεκάτης, ὡς τόν ἐργασάμενον ἀπό τῆς πρώτης ̇ καί τόν ὕστερον ἐλεεῖ καί τόν πρῶτον θεραπεύει...».


Ἀρχιμανδρίτης Κασσιανός


«Φωτισθεῖσα ἐνθέως Σταυροῦ τὴ χάριτι, τᾹς μετανοίας ἐδείχθης φωτοφανᾹς λαμπηδών, τῶν παθῶν τὸν σκοτασμὸν λιποῦσα πάνσεμνε, ὅθεν ὥς ἄγγελος Θεοῦ, Ζωσιμa τῷ ἱερῷ, ὡράθης ἐν τῇ ἐρήμῳ, Μαρία Ὁσία Μήτερ, μεθ’ οὐ δυσώπει ὑπὲρ πάντων ἡμῶν».


http://orthodoxiagox.blogspot.com – http://oprotoklitos.blogspot.com


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΜΉΝΥΜΑ ΤΗΣ ΓΈΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΎ

  Οι Ισραηλίτες ζήτησαν έναν «Θεό που να περπατάει», καθώς τα άλλα έθνη είχαν θεούς από ξύλο και πέτρα. Εκείνοι, όμως, είπαν στον Ααρών: « (...